۲۴ تیر ۱۳۸۶

کوه

کوه‌نوردی از ورزش‌های مورد علاقه‌ام در ایران بود که البته در شهر ساحلی تورنتو امکان‌پذیر نیست.

در کوه‌نوردی تمام حواس باید متمرکز به پیمودن راه با هدف رسیدن به قله باشد.

زندگی را با تمام مشکلات، زیبایی‌ها، لذت‌ها، خستگی‌ها و پیچ و خم‌ها مانند کوهنوردی می‌‌‌بینم: برای کسی که مسیر را از قبل انتخاب کرده، تردید در میانه راه فقط باعث خستگی بیشتر و دوری از هدف خواهد بود. رسیدن به قله نیازمند صبر و استمرار نیز هست چون عجله و نا‌شکیبایی کمکی به پیمودن مسیر نمی‌کند.

به خود بر‌می‌گردم: تردید و دو‌دلی همیشه مرا از اهدافم دور کرد ولی هر وقت مانند یک کوه‌نورد تداوم داشتم به نتیجه رسیدم.

۲ نظر:

ناشناس گفت...

مهندس ! عجب قلمی دارین!! خیلی زیبا مینویسین. با وجود وقت کمی که دارم دو روزه کلی از مطالب و خاطرات شما رو خوندم و لذت بردم. امشب برا تون دعا میکنم.

سخت‌گیر گفت...

خیلی ممنونم از محبتتان.
منم برای شما دعا می کنم به آنچه در زندگی می خواهید و خیرتان است برسید.