داستان شهروندی

دیروز شهروند کانادا شدم. جزو گروهی 84 نفری از 17 ملیت مختلف بودم که ساعت 11 صبح برای مراسم سوگند شهروندی کانادا دعوت شده بودند.

یک منشی هندی الاصل به نام «شبنم» هنگام ورود به صحن دادگاه مدارک شناسایی و دعوتنامه ام را کنترل کرد. کارت اقامت دائم کانادا را پس از ورود تحویل منشی دیگر دادم. روی سند مهاجرتم هم مهر زد: «دارنده این سند دیگر مقیم دائم کانادا نیست».

روی صندلی 84 نشستم. دادیار مراحل کار را توضیح داد. بعد قاضی وارد شد و سخنرانی کرد. در حضور او با بالا گرفتن دست راستمان دسته جمعی سوگند خوردیم. سپس دادیار اسم ها را به ترتیب خواند تا مدارک شهروندی را از دست قاضی تحویل بگیریم و نزد منشیان دادگاه امضا کنیم. یک پوشه پلاستیکی حاوی نامه تبریک وزیر مهاجرت و شهروندی به همراه کارت شهروندی کانادا تحویل گرفتیم.

دو مهمان داشتم: یکی دوست با معرفت «کوروش» و دیگری خانم صاحبخانه که از کارش مرخصی گرفته بود و غافلگیرم کرد چون انتظار نداشتم بیاید. وقتی منتظر دریافت مدارک بودم، با کوروش سرود «ای ایران» خواندم.

پس از تحویل مدارک، قاضی اعلام کرد که رسماً شهروند کانادا شدیم. سپس دسته جمعی سرود «ای کانادا» خواندیم و در انتها با قاضی، دادیار و مهمان هایم چند عکس یادگاری گرفتم. دادیار اصالتاً کرد ترکیه از آب در آمد. به انگلیسی خوش و بش و به فارسی خداحافظی کردیم.

خیلی خوشحال بودم. مسیری پیچ در پیچ، پر سنگلاخ و ناهموار را به سختی پیمودم تا به اینجا برسم. 3 ماه پیش، روز امتحان و مصاحبه شهروندی، پیراهنی را پوشیدم که یادگار سفر حج 3 سال قبل بود؛ دیروز هم کت و شلواری پوشیدم که پارچه اش را از مدینه خریده و در تهران دوخته بودم.

متن سوگند شهروندی کانادا:

سوگند می خورم (یا گواهی می دهم) که به علیا حضرت ملکه الیزابت دوم، ملکه کانادا، پیشینیان و جانشینانش صادقانه وفادار و پایبند خواهم بود، و به قوانین کانادا ابراز وفاداری کرده، آن ها را محترم می شمارم و وظایفم را به عنوان یک شهروند کانادا انجام خواهم داد.