بجای خداحافظی

از سرمایه ام تنها پدر و مادرم دست به نقد بودند. آن ها را هم به یک برگ افرای نارنجی فروختم.

خاطرم آرام و آسوده است؛ حالا دیگر چیزی ندارم که از دست بدهم.

بدی ها از نادانی ام بود نه از صمیم قلبم.
می شود آن ها را بر ماسه بنویسی، تا با وزش نسیمی پاک شود؟

خوبی هایت را بر سنگ می تراشم، تا همیشه یادم بماند.

اگر رنجاندم از ضعفم بود و اگر دلی شکستم از حماقتم.

برای تمام گناهان کرده و ناکرده بخشایش می طلبم.

تاوان اشتباهاتم را سنگین پرداخته ام؛ دعایم کن تا بار سفرم سبک تر شود.